Wednesday 13 February 2013

Sarcastic

Who do you trust in life? Siapa? Pernah tak kau terfikir orang yang kau percaya tu khianat kau? Or maybe, kau memang dah tahu dari mula lagi dia tak suka kau, tapi kau cuba untuk jadi kawan dengan dia. But along the way, you got the feeling that it will never happen. But still, kau bagi kepercayaan dekat dia sebab kau lagi percaya dekat dia daripada orang lain. Pathetic isn't it? Bukan, tu bodoh nama nya.

Aku tahu aku adalah masalah nya. Tapi aku tak tahu mana salah nya dengan diri ini. Kau tahu? Kalau tahu tolong bagitahu sikit. Sumpah aku blur. Aku tak nampak diri aku macam mana kau orang nampak aku. So, please enlighten me. No heart feeling, I promise you. Aku cuma nak jadi someone yang orang lain selesa dengan. Yang bila orang nampak je, dari jauh dah "Whatsupppppppppppppppppppppppp babe?!". Ok tak delah jauh sangat, tapi nampak pun dah tegur sakan. Macam tu lah.

Aku faham lah jugak. Dah memang nature aku jadi annoying gedik mengada segala bagai. Pasal tu ek? Hah sedar pun. Mungkin sifat inlah yang buat orang benci kau. Tak paham paham lagi? Ok, aku boleh tone down sikit. Pedehal. No problemo. Tapi, kalau gedik kau aku boleh terima pakai, tak judge pun kau jenis apa, tak canang pun dekat orang sana sini pasal kau, asal kau nak buat macam tu dekat aku? Bukan lah aku nak kata ada orang canang pasal aku, just saying, kalau ada, sila lah terasa, kalau tak ada, tak perlu menyirap.

Mungkin zaman untuk orang menjadi selesa dengan aku has long gone, because I have never faced with this kind of shit ever, before. Maybe the society I was in before this was more accepting, and less judgmental. Mungkin la. Sebab aku dapat rasa yang zaman childhood aku, aku lah orang yang paling friendly, paling orang selesa, paling disayangi segala bagai lah. Naik sekolah menengah pun aku still tak ada masalah nak mencari kawan. Serious. Senang je. Kawan gelak bersepah, kawan menangis yang setia hujung nyawa pun ada. In fact, sampai sekarang pun masih kawan baik yang paling baik aku pernah ada. Tu baru precious. Macam diamond. Shine bright like a diamond. Eh.

Baiklah, berbalik kepada isu sebentar tadi, aku still rasa bengang dengan diri ini, sebab lepas je sekolah menengah, masuk PLKN, aku susah gila nak dapat kawan, perempuan. Kawan laki time PLKN semua baik dengan aku, dah kira bros aku dah. Tak ada lah menyakit kan hati macam sesetengah tu. Yang pengkid pon baik dengan aku. Sampai buat aku terharu berkali kali. Yang perempuan time PLKN pun ada jugak, Nashawieyah. Kamcing gila. Sebab dia pun gila-gila orang nya, so masuk lah nak buat apa pun. Kau memang best doe Nasha. Tapi lepas PLKN, dah tak rapat sangat dah. Kontek pun sekali sekala. Tak apa babe, asalkan aku still ingat dekat kau.

And similarly, masuk Asasi, lagi macam kutu babi. Langsung tak ada kawan. Aku dengan dunia aku, tak peduli tak masuk campur hal orang tak ingin tahu pasal sesiapa pun. Haaa. Mungkin inilah penyebab nya. Ini lah dia. Start Asasi ni lah aku jadi kurang mendapat kawan. Time Asasi dulu, aku rapat dengan roomate aku tu je, Nadyra. Minah ni lagi gila. Haha. Sumpah epik. Teringat dekat dia buat aku nak gelak selama 5 minit tanpa henti. kahkah. Dia budak TESL, cantik orang nya. Dengan dia nie, segala masalah in and out aku cerita. Dia pun sama. Kalau nak diikut kan, kita orang memang rapat gilos. Sekepala. Sekarang dia dekat UIA. Aku pulak dekat UM. And sadly,  dah tak rapat sangat dah. Tapi still kontek lah jugak.  Kawan kelas, tak rapat sangat. Tapi time tu, aku tak sedar pun penting nya kawan nie. Aku macam, ahh whatever. Still hidup tak ada ramai kawan pun. Gitu lah. Bodoh sungguh.

Masuk UM, bertambah kronik. Sampai aku tak tahu siapa kawan, siapa haiwan siapa lawan. Semua baik depan aku, dekat belakang, Nauzubillah. Sumpah aku tak paham doe, apa masalah kau sebenarnya? Kau tu merujuk kepada sesiapa sahaja. Tiada orang yang spesifik. Aku bukan lah nak kata yang aku nie angel baik hati konfem masuk syurga, tapi, aku tak adalah nak jadi talam bermuka muka macam kau. Aku senang je, kalau aku tak suka, aku cakap, confront, dah tu aku langsung tak nak masuk campur hal kau, aku dah tak mungkin akan rapat dengan kau.Lagi senang daripada aku mengumpat kau secara berjemaah. Tapi kadang-kadang tu terkeluar jugak lah. Maaf.

Pernah aku cerita masalah dekat seorang gadis ini, and aku betul betul percaya dekat dia, and dia pun siap kata your secret is safe with me, but it turned out to be totally different. Dia buat cerita pasal aku. Mak ai. Robek hatiku. Macam mana aku tahu? Salah seorang daripada orang yang dia pergi buat cerita tu, cakap dekat aku. Perghhhhh. Tapi aku buat bodoh jelah. Sebab aku dah tahu. Tapi memang harapan lah aku nak percaya dekat kau dah. Tu memang dah bukak lampu, suluh dengan torchlight lagi cerita nya.

Tapi yang senyap senyap ni yang bahaya, wah depan bukan main lagi kau punya mulut manis macam gula, pusing belakang je sikit muka dah macam jelebo. Hah pi cari maksud jelebo tu apa. JELEBO.

Aku rasa aku nie melalut panjang yang amat. Tajuk entry nie Sarcastic, tapi sarcastic ke? Macam mengekspresi kan apa yang terbuku dihati je. Ya, memang. Kalau kau nak terasa, terasa lah sila kan sila kan. Kalau tak, ah aku nak kau terasa jugak.

Konklusinya, makin aku meningkat dewasa, semakin susah untuk aku kenal seseorang yang bernama 'kawan'. Ke, aku yang sudah hilang pengertian tentang definisi itu. Mungkin, maksud 'kawan' pada zaman moden ini termasuklah tikam-menikam dari belakang, kata-mengata, aku-lagi-bagus-dari-kau,  mulut-manis-macam-gula-hati-hitam-macam-puaka, dan mungkin aku-kawan-dengan-kau-sebab-nak-popular-semata-mata. Tapi tak jugak, ada je aku tengok orang yang berkawan memang betul betul kawan. Naik jatuh bersama. Sumpah aku jealous. Jealous ya amat.

Sepatutnya, orang umur aku nie dah sibuk mencari teman hidup, aku pulak sibuk mencari kawan sejati di universiti. Buat masa nie, aku tak peduli kalau ada lelaki nak kat aku ke tak, sumpah aku tak peduli sekarang. Tapi aku betul betul serious dalam mencari kawan perempuan. huhu. Ke aku nie lesbian? :O jk.

And as for now, to my best friend in the whole wide world:
AFIQAH IZZATI MAZLAN
My prayers will always be with you. :)

Sekian.




1 comment: